Osteoporoza jest chorobą, w której występuje zwiększone ryzyko złamań kości. Do takich wypadków dochodzi pod wpływem obniżenia ich mineralnej gęstości, a także osłabienia jakości tkanki kostnej. Schorzenie to jest jednym z następstw starzenia się organizmu, jednak na jego rozwój wpływa wiele różnych czynników – m.in. brak aktywności fizycznej, niedostateczna ilość wapnia w diecie czy obniżony poziom witaminy D w organizmie. Na osteoporozę najbardziej narażone są kobiety po 65. roku życia.
Jaki lekarz zajmuje się diagnostyką i leczeniem osteoporozy?
W przypadku podejrzenia osteoporozy, należy zwrócić się do lekarza reumatologa. Do jego zadań należy zarówno diagnostyka, jak i leczenie tej choroby. Osteoporoza często rozwija się bezobjawowo, aż do momentu wystąpienia nagłego złamania. Aby zapisać się do reumatologa, należy otrzymać skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu. Jeżeli jednak wystąpią niepokojące objawy w postaci nagłego bólu kręgosłupa o dużym nasileniu, należy wezwać pogotowie ratunkowe. Dotyczy to również sytuacji, w której dojdzie do upadku spowodowanego dolegliwościami kości.
Na czym polega densytometria?
Podstawową procedurą przeprowadzaną przy podejrzeniu osteoporozy jest badanie gęstości kości (czytaj więcej w artykule: https://noraxmedical.pl/densytometria-kosci-jak-wyglada-badanie/). Densytometria stosowana jest również do oceny skuteczności terapii. Wyniki tego badania nie zawsze wystarczają jednak do podjęcia decyzji o leczeniu, ponieważ nie umożliwiają oceny ryzyka wystąpienia złamań niskoenergetycznych. Wynika to z faktu, że wielu pacjentów posiada jedynie nieznacznie obniżoną gęstość mineralną kości przy jednoczesnej podatności na złamania. Z tego względu wykonuje się również badania RTG, pozwalające na określenie charakteru podejrzewanego złamania niskoenergetycznego.
Jak wygląda diagnostyka osteoporozy?
Na pierwszej wizycie lekarz musi zebrać kompleksowy wywiad, aby uzyskać informacje niezbędne do ustalenia poziomu ryzyka wystąpienia złamań osteoporotycznych. Podstawę stanowi wykonanie badań laboratoryjnych, obejmujących m.in. morfologię krwi, oznaczenie stężenia wapnia i fosforu, określenie poziomu wydalania wapnia z moczem czy ocenę pracy nerek i wątroby. W wielu przypadkach bada się też stężenie markerów obrotu kostnego, witaminy D i parathormonu. Po postawieniu diagnozy, reumatolog podejmuje decyzję o wdrożeniu leczenia. Opiera się ono głównie na przywracaniu gęstości mineralnej kości, wspomaganiu odbudowy ich struktury oraz minimalizowaniu ryzyka złamań. Ważna jest podaż wapnia i witaminy D, modyfikacja codziennej diety oraz zmiana stylu życia.